Zeroday – Afstand vandaag: 0 km – Totale afstand: 176,4 km
Vandaag heb ik allerlei kleine taakjes gedaan. Boodschappen, was draaien en dit blog bijwerken. Sommige nachten in de shelters had ik het vrij koud, opzich niet gek want mijn slaapzak is gerate tot max 10 graden en het daalt elke nacht tot rond het nulpunt hier. Gelukkig kan ik daar best redelijk tegen dus ik heb wel redelijk geslapen steeds. Maar met het Smokey’s bergen in aantocht, waar het nu nog sneeuw ligt, leek het mij toch beter om een extra liner of slaapzak te kopen. Ik ben dus langsgeweest bij de lokale Outdoor 76 en heb daar een exterme heat liner gekocht voor mijn slaapzak. De komende dagen zal laten zien of het echt helpt. Morgen ga ik weer terug naar de trail.
Van Long Branch Shelter naar Winding Stair Gap – Afstand vandaag: 11,6 km – Totale afstand: 176,4 km
Vandaag heb ik het laatste stukje tot de volgende N-weg gelopen. Op de weg lagen wat blikken bier Trail Magic, daar ging ik nog sneller van lopen. Bij de weg heb ik gewacht tot de shuttle naar Franklin, NC kwam. Maar nog voor die dat er was was er al iemand anders die voor stelde om me naar Downtown te rijden, nice.
Ik heb eerst een kamer bij de Hilltop Inn gefixed. Daarna heb ik in Franklin lekker gelunched bij een Amerikaanse diner en heb ik ergens anders een lekker ijsje gehaald. We hadden met alle hikers van de vorige shelter afgesproken bij de Lazy Hiker Brewery. Daar hebben we met z’n alle een paar biertjes gedronken en nog wat spelletjes gespeeld zoals Jenga. Er was naast de bar ook nog een pizza truck daar heb ik een flink belegde pizzas gekocht.
Van Carter Gap Shelter naar Long Branch Shelter – Afstand vandaag: 14 km – Totale afstand: 164,8 km
Vandaag liep ik rustig alleen met men koptelefoon op. Het pad was vrij plat dus dat liep lekker door. Er was een stevige klim, op die berg stond een brandweertoren. Het uitzicht was erg mooi. Ook was er een mevrouw die aan Trail Magic deed en ik kreeg een Twinky en een Swiss Roll. Dit was ook ongeveer het punt waar ik de 100 mile mark raakte. Als avondeten had ik wat ramen noodles verrijkt met kip uit blik.
Bij de shelter was het in de avond super gezellig bij het kampvuur. Ik had met men matige scouting skills geholpen met het maken van het vuur. En er was ook iemand met een kleine gitaar die liedjes speelden 🪕.
Van Muskrat Creek Shelter naar Carter Gap Shelter – Afstand vandaag: 20,1 km – Totale afstand: 150,8 km
Vandaag liep ik weer met Julian en Abecus. Weer was het erg gezellig, verder weinig bijzonders. Als avondeten had ik een pasta met gerookte zalm saus gemaakt.
Van Dicks Creek Gap naar Muskrat Creek Shelter – Afstand vandaag: 19 km – Totale afstand: 130,68
Vandaag stond ik vroeg op om uit te checken en om naar de shuttle te gaan. De shuttle reed me on 10 uur terug naar Dicks Creek Gap. In de shuttle zaten nog twee andere Amerikaanse tieners Julian en Abecus. Met die twee gasten heb ik ook de rest van de dag gelopen, het was erg gezellig en we hebben het over veel leuke dingen gehad.
Tijdens het wandelen kwamen we ook over de staatgrens van Georgia naar North Carolina! Als avondeten kookte ik wat bonen in tomatensaus met gebakken maistortillas. De twee jongens hadden zelfs susi gemaakt! Iedereen in de shelter zat te grappen dat het door al die kook luchtjes net een echt restaurant leek. Chef is nu ook echt men trail naam geworden.
Zeroday – Afstand vandaag: 0 km – Totale afstand: 111,69 km
Vandaag heb ik voor het eerst sinds vrijdag een rustdagje genomen. Clayton is een vrij klein dorpje met verrassend veel restaurants en fastfood ketens. Het heeft een leuke mainstreat met wat winkeltjes en een grote Ingles supermarkt.
Als eerste heb ik een blikopener gekocht want die miste ik nog. Daarna ben ik naar de bibliotheek gegaan om op een echte computer de blog artikelen van de afgelopen dagen bij te werken, dat typt wel wat makkelijker dan op men telefoon. Als lunch ben ik voor het eerst in men leven bij de Chick-fil-A geweest, het was best wel prima.
Verder heb ik nog een rondje gelopen in het dorp en wat geschillen in men motel kamer. Al diner heb ik bij een Cubaans restaurant gegeten. Het was een stevige schaal met eten met rundvlees, bonen, rijst, bakbanaan en avocado 😋.
Van Cheese Factory Site naar Dicks Creek Gap – Afstand vandaag: 20,9 km – Totale afstand: 111,69 km
De Trail Magic mensen hadden mij verteld dat ze vandaag er weer zouden zijn bij Dicks Creek Gap. Aangezien dat vrij verweg was vanwaar ik kampeerde ben ik de hele tijd dag een beetje aan het racen geweest om daar op tijd te komen. Want ik wist dat ze rond 16:00 weg zouden zijn. Het was me uiteindelijk gelukkig om rond 15:15 er te zijn en nog wat eten mee te krijgen.
Aangezien ik vrij moe was door het snelle lopen besloot ik maar een hostel / hotel te gaan. Ook was mij verteld dat het dit weekend gaat stormen en dan is het beter dat je niet op de Trail bent. Een shuttle rijder raade mij het dorpje Clayton aan dus ik besloot daar heen te gaan. In Clayton heb ik een kamer in de Days Inn’ motel geboekt voor de komende drie dagen. Morgen en dus de rest van het weekend neem ik dus wat nul-dagen.
Van Low Gap Shelter naar Cheese Factory Site – Afstand vandaag: 21,6 km – Totale afstand: 90,7 km
Vandaag ben ik van Low Gap Shelter naar de Cheese Factory Site gelopen. Het was vrij warm vandaag en de tocht was vermoeiend. Maar gelukkig was de kerk groep van gisteren opgeschoven naar Unicoi Gap. En kon ik dus weer genieten van een heerlijk brownie en een Chicken Sandwich. Ook hadden ze een foto van me gemaakt en op hun herinneringsbord geplakt. Oh ja ik heb ook nog de Blue Mountain beklommen.
Van iets voorbij Neel Gap naar Low Gap Shelter – Afstand vandaag: 16,4 km – Totale afstand: 69,2 km
Nadat ik wakker werd heb ik men tent en alle andere spullen weer ingepakt en ging ik weer van start. De omgeving was erg vergelijkbaar met de vorige dagen. Het werd wat zonniger en warmer maar dat was wel aangenaam.
Rond het middaguur kwam ik aan bij Hogpen Gap. Hier stond zoals beloofd het “Feeding Team” van de kerk. Ze hadden heerlijke brownies en burgers 🥰. Een van de mensen bood mij aan om me naar de Walmart in Cleveland, GA te rijden. Dit kwam goed uit want ik had niet super veel eten meer in men tas.
De supermarkten in de US zijn vrij grappig omdat ze zo mega groot zijn. De Walmart heeft naast eten ook kleding, electronica en allerlei andere zooi.
Terug gekomen bij Hogpen Gap vervolgde ik mijn hike naar Low Gap Shelter. Het was nog een aardige afstand zo’n 8 km. Maar uiteindelijk kwam er aan. Ik had een champignon kip pasta met roomsaus gekookt. Bijna iedereen bij de shelter vond het vrij indrukwekkend wat ik allemaal maakte. De meeste eten wat noedels of een instant maaltijd, maar ik kookte een redelijk bord eten. Ik heb nu ook de bijnaam “Chef” gekregen haha.
Van Woody Gap naar iets voorbij Neel Gap – Afstand vandaag: 19,79 km – Totale afstand: 52,79 km
In het hostel had ik goed geslapen, het was erg mooi dat het ontbijt ook in de prijs zat inbegrepen. Het was gebakken aardappeltjes met ei en toast, het perfecte ontbijt voor de hongerige wandelaar. Aangezien m’n bagpack vrij zwaar heb ik wat overbodige kleding (men tweede paar schoenen en spijkerbroek) in de hikerbox gestopt.
Daarna werd ik in de vroege ochtend alweer gedropt bij Woody Gaps. Dezelfde plek waar ik gister middag was opgepikt door de shuttle van het hostel. Het was de eerste keer dat het weer niet perfect was. Het regende een beetje de hele ochtend. Maar gelukkig was het wel een soort miezer waar je niet super nat van wordt.
Vandaag stond de hoogste piek in Georgia te wachten: Blood Mountain. Het lopen ging best goed en voorspoedig. En al snel stond ik voor de voet van de berg. Gelukkig is het pad aan de NOBO (North bound) kant veel minder stijl dan de andere kant. Dus ik beklom de berg via de betere weg. Bovenop de piek had je een erg mooi uitzicht over de omgeving. Doordat het wat regenachtig was waren er veel laaghangende wolken.
Na de afdaling kwam ik bij Neels Gap terecht. Hier staat de Mountain Crossings outdoorwinkel. Het is een kleine gezellige winkel waar ze van alles en nog wat hebben. Ik kocht er wat lippenbalsem en een pizza. Ik bleef daar vrij lang uitrusten met wat andere hikers. Aangezien de tent plaatsen vlakbij Neels Gap vrij vol zaten liepen we 1 a 2 km verder voor de volgende campeerplek.
Op de campeerplek ontmoeten ik nog wat mensen die vanuit een kerk in Mississippi een stukje liepen. Ze vertelde ook dat naast de wandelaars groepjes er ook een “Feeding Team” was die morgen Trail Magic aan het uitdelen was bij Hogpen Gap. Dat belooft nog wat!
Van Hawk Mountain Shelter naar Woody Gap – Afstand vandaag: 20 km – Totale afstand: 33 km
In men tent heb ik vannacht slechter geslapen dan gisteren, maar het was niet compleet verschrikkelijk heb wel wat uurtjes gepakt. Na het opbreken van men tent en het hervullen van men waterflessen ging ik rond 9 uur van start. Vandaag wilde ik meer kilometers lopen dan gisteren (zo’n 15km) omdat ik dan in een hostel kon slapen.
Het begin was vrij zwaar met twee zware beklimmingen van heuvels maar daarna was een heel erg lang stuk vrij vlak en daar ging ik aardig snel doorheen. Ik voel men rug al sterker worden denk ik want aan het eind van de dag waren men voeten meer het probleem dan men veelste zware tas.
Maar uiteindelijk kwam ik aan bij mijn doel Woody Gaps, daar werd door de hostel eigenaar naar het hostel gereden. Het hostel is erg nice, ik kon er douchen en ze deden zelfs men was 🤩.
Nu schrijf ik in het hostel de posts van de afgelopen dagen. En ik denk dat ik zo heerlijk ga slapen op een normaal matras.
Van Black Gap Shelter naar Hawk Mountain Shelter – Afstand vandaag: 15,4 km – Totale afstand: 13 km
Ik had redelijk geslapen en na het inpakken van men spullen ging ik snel van start. Als eerste beklom ik Springer Mountain. Op de top van deze heuvel begint zich de echte start van de AT, dus nu zijn we echt begonnen 😉.
Vervolgens was het veel lopen door bos, soms werd het wat groener soms weer wat bruiner. Om de zoveel tijd liepen we door of over kleine riviertjes.
Aan het begin van middag kreeg ik voor het eerst te maken met Trail Magic, dit is als mensen aan de trail voedsel of andere dingen gratis aan het uitdelen zijn. Een familie was burgers en hotdogs aan het bakken op een grill, en ze hadden ook zakjes chips en koud bier!! Het was geweldig ik heb lekker gezeten en wat met hun gebabbeld. Steeds kwamen er meer hikers langs die ik als had ontmoet op men vorige slaapplek.
Na ongeveer 1,5 uur bij die mensen te hebben gezeten liep ik mij laatste stukje naar Hawk Mountain Shelter. Het was super druk bij deze shelter er was wel zo’n 30 man, het was een zee aan kleine te tentjes. Er was ook een Ridge Runner, dit is iemand die vrijwillig stukjes van de trail op en af lopen en mensen helpen met allerlei zaken en advies geven over hiken.
Men avondeten was de overgebleven tortilla wraps met tonijn uit blik met wat kruiden. Al hoewel vrij simpel nog steeds erg lekker.
Na het koken heb ik nog veel gepraat met wat studenten die een paar daagjes in hun Spring Break een stukje van de AT liepen. Men plan was om weer in de shelter te slapen want ik was te lui om men tent op te zetten. Maar in tegenstelling tot de vorige shelter zat deze echt vol met muizen en ik zag er ook een paar, niet geweldig voor een slaapplek. Dus ik besloot toch maar om in een tent te gaan slapen.
Van Approach Trail Southern Terminus naar Black Gap Shelter – Afstand vandaag: 11,75 km – Totale afstand: 0 km
Vandaag is de dag dat de tocht echt gaat beginnen! Ik word om 13 uur opgehaald en naar het startpunt van de AT gebracht. Aangezien ik al vrij vroeg op het meetup punt was ging ik naar een Wendy’s om daar te lunchen en te wachten.
Mijn shuttle driver bracht mij met twee andere wandelaars naar Amicalola Falls State Park. Daar aangekomen kregen we een korte uitleg van wat rangers en konden we ons inschrijven. Ook kregen we onze eigen AT-tag, mijn had nummer 735.
De approach trail die volgde was vrij zwaar. Erg stijl omhoog en men tas voelde extreem zwaar. Het eerst volgende moment waar ik wat gewicht/ overtollige kleding kan dumpen ga ik dat doen.
We begonnen rond 14 uur dus hadden niet super veel tijd om naar de echte start van de AT te lopen: de top van Springer Mountain. Ik liep grotendeels de hele dag met Scott, iemand met wie ik in de shuttle zat. We stranden dus op Black Gap Shelter, het was drukker dan ik had verwacht er waren zo’n 10 hikers in totaal.
Toen ging ik men avondeten koken, ik had wat maistortillas gebakken en een simpele bonen tomaten saus gemaakt. Na zo’n zware klim was dit een erg lekker diner en ging ik vroeg slapen toen het donker werd. Ik had geen zin om men tent op te zetten dus ik sliep in de shelter. De andere waarschuwde mij omdat er vaak muizen in de shelters zitten, gelukkig zag of voelde ik er geen.
Als voorbereiding op de trail morgen, heb ik donderdag de Stone Mountain bezocht en beklommen. Ik was daar gekomen met het openbaar vervoer. Stone Mountain is een klein dorpje in het Atlanta metropolische gebied met een vrij grote stenen rots / heuvel van rond de 300m die boven alles uitsteekt.
Ik vond een erg leuk pad waarmee ik de rots beklom genaamd de Cherokee Trail, dit pad gaat eerst door de bossen rond de rots. En klimt vervolgens omhoog over veel kale rotsen en stenen. Er stonden allerlei waarschuwings bordjes dat het extreem glad en onbegaanbaar was als het pad nat was. En dit klopte ook een paar stukjes van de rotsen waren door de schaduw nog een beetje vochtig en dus spekglad.
Boven op de berg had je een erg mooi uitzicht over de gehele stad Atlanta. Het was er erg winderig en het werd dus vrij snel koud. Ik ging dus weer snel naar beneden.
Aan de oost kant van de rots is een erg groot standbeeld in de rand van de rots uitgehakt. Het is een Confederatie Monument waarop drie mannen waarschijnlijk generaals op paarden zijn afgebeeld. Aan de voet van de rots staan allerlei bordjes over de verschillende staten in de Confederatie. Helaas was het museum gesloten.
Het Cherokee Trail pad ging trouwens verder rond de rots dus ik heb hem volledig afgelopen. Je komt dan ook langs een typisch Amerikaanse houten brug die best mooi was. Die brug ging naar een klein onbewoond eilandje waar je ook heerlijk kon wandelen. Het was een erg mooi plaatje hoe het eilandje in het meertje lag.
Na de wandeling was ik teruggereisd naar Downtown en heb ik bij de Trader Joe’s men eten gekocht voor de komende dagen op de AT.
Om dat het mijn laatste avond in Atlanta was besloot ik wat biertjes te drinken in een Irish Pub. Dit was erg leuk en ik heb veel leuke mensen ontmoet. Een koppel vond het heel erg knap dat ik een stuk van de AT ga lopen en ze wilde graag met me op de foto. Ook ontmoete ik nog wat Rechtenstudenten waarmee ik later op de avond ook nog naar een Karaoke bar ging.
Het Hotel waar ik in slaap is best prima maar wel vrij gedateerd gemeubileerd, in de jaren 70 en 80 was het vast erg mooi. Na ontbeten te hebben was het doel vandaag om de spullen te kopen die ik niet mee kon nemen in het vliegtuig. Aangezien alles hier zo veel groter is had ik al in geschat dat de reistijd naar de winkel vrij lang zou zijn.
Maar eerst ging ik naar de Georgia Capitool. In dit mooie oude gebouw zitten het Congres (Tweede Kamer) en de Senaat (Eerste Kamer) van de staat Georgia. Het was erg leuk om te zien dat je gewoon naar binnen kon lopen (na security) en dat je alles gewoon mocht bekijken. In de hallen van het gebouw stonden allerlei poster en bakken met uitleg over de geschiedenis van de staat en over de Amerikaanse Burgeroorlog. Ook stond er veel over segregatie en hoe zwarte mensen gevochten hadden voor kiesrecht. In het parkje naast het Capitool waren best veel mensen van een goed doel bezig om een houten huis te bouwen, de organisatie hield zich bezig met het bouwen van goedkope huizen voor mensen met midden tot lage inkomsten. En het regelen voor goedkope hypotheken met lage rente voor deze achtergestelds mensen.
De eerste winkel die ik bezocht had alleen outdoor kleding en verwees me door naar een andere winkel. Dit was vrij verweg dus ik huurder een electrische fiets om daar sneller te komen. Er zijn hier natuurlijk geennormale fietspaden, behalve de Beltline en wat andere door parken. Dus ik moest over de stoep. Dit was wel grappig maar het leek meer op mountainbiken door alle gaten en heuveltjes in de stoep.
Helaas had de tweede winkel ook niet wat ik zocht behalve veelste duren zakmessen, 200 dollar vond ik wel iets te duur voor een item die ik moet weggooien hier aangezien het niet in het vliegtuig mag. Maar ze stuurden me wel door naar nog een ander campingwinkel. Ik ging dus weer door fietsen daar naar toe. Tot dat me fiets weigerde verder te gaan. Schijnbaar werken alle Lime stepjes en ebikes alleen in een bepaalde zone rond het centrum en ik was bij de grens van die zone gekomen 😓, dat wordt verder lopen.
Ondertussen was het lunchtijd geworden en zag ik een leuk Mexicaans restaurant. Het eten was erg lekker ik had een burrito met stukjes biefstuk met kaassaus, reist en wat bonen. Ook kreeg je gratis een grote schaal verse tortilla chips met een verse dip. Grappig genoeg stond op dat moment Feyenoord vs Inter Milaan gespeeld in de Kuip aan op de tv. Dus ik voelde me weer een beetje verbonden met Nederland.
Gelukkig had de derde winkel wel alle spullen die ik zocht. Een mooi mes voor 20 dollar en gas ampullen. Ik kon helaas niet checken en dacht van niet of ze werkte met mijn in Nederland gekochte Coleman burner dus ik kocht ook een nieuwe burner.
Vervolgens ging ik met de MARTA metro terug naar men hotel in Downtown. Daar zwom ik nog wat in het zwembad. Ik was vrij moe en ging vrij vroeg slapen.
Na slecht geslapen te hebben door men jetlag werd ik weer wakker in men hotel bed. Van het hotel had ik een aantal vouchers gekregen waarmee ik korting kreeg op het ontbijt buffet of diner in de avond. Het ontbijtbuffet was vrij uitgebreid met allerlei soorten eieren, spel, worstjes, gebakken aardappeltjes en andere broodjes, ook kon je eigen wafel bakken.
Na ontbeten te hebben liep ik naar het Olympische park in het centrum van de stad. Het park lag er een beetje schraal bij door al het vergeelde gras maar was verder wel mooi. Ik liep noordelijke richting door de Universiteits campus van Georgia Tech naar de Target. Dit is een soort HEMA en een supermarkt in een. Ik kocht wat kruiden voor het koken later en een telefoon oplader met een US socket.
Dichtbij de Traget was ook nog een IKEA, het was grappig om te zien dat deze winkel echt bijna hetzelfde was als de Nederlandse variant.
Na het oversteken van de extreem lelijke snelweg die regelrecht door het centrum van Atlanta gaat ben ik naar het poppen/poppenspel museum geweest. Al hoe wel het museum vrij klein was, was het wel grappig. Er was een tour bezig met een groepje oudere vrouwen en was daarmee meegelopen. Ze hadden een tentoonstelling over poppenkunst in de geschiedenis door alle culturen in de wereld. En een tentoonstelling over Jim Henson de maker van de Muppets en The Dark Crystal. Ik vond het cool om te zien dat ze ook wat orginele props en poppen hadden van die film.
Na het museumbezoek liep ik door naar de Atlanta Beltline, dit is een vrij lange voetgangers fietspad recht door de stad. Alhoewel de rest van de stad een autohel is dit een prachtig groene corridor. Aan dit pad lagen ook allerlei (een beetje hipster) zaakjes en restaurants. Langs het pad lag ook de Jimmy Carter Presidents Bibliotheek dit was ook een mooi moment.
Rond 3 uur was ik moe en ging ik een biertje drinken bij een bar. Grappig goed raakte ik in gesprek met een andere gast aan de bar. Hij had toevallig een kaartje over voor een concert die avond, en hij nodigde mij uit om ook mee te gaan. Ik ging graag op zijn aanbod in en het was een erg leuke avond.
Vanochtend, niet al te vroeg, liep ik met mijn moeder en m’n backbag naar Station Gouda Goverwelle. Daar pakte ik de trein naar Schiphol Airport. Ik was natuurlijk veelste vroeg en moest dus 1,5 uur wachten voordat ik überhaupt kon inchecken 😉. Vervolgens security en toen weer wachten geblazen, gelukkig hielp een lekkere Irish Stout daar goed bij.
Ik vloog in een wat kleiner vliegtuig: een Airbus 321. Eerst vloog ik naar New York. De vlucht was lang, te lang. 8 uur een beetje wachten en mezelf vervelen maar uiteindelijk waren we er. Geland moesten we door de US Border Controle. Dit was een wat minder leuk ervaring. De agents staan er om bekend dat ze vrij streng en niet zo vriendelijk zijn. En ja die mening heb ik nu ook wel. Lang verhaal kort: ze vinden het niet zo super leuk als jonge mensen voor een lange tijd, alleen de VS in gaan. Maar na wat extra vragen kon ik door.
Ik moest nu weer aardig lang wachten want ik had een verbindingsvlucht vanuit JFK naar Atlanta. Ik koos ervoor om een broodje (een soort van Philly Cheese Steak) te komen maar die was vrij vies helaas.
Gelukkig kon ik nog wat (slecht) slapen op de volgende korte vlucht van 1,5 uur. Net na het opstijgen vanaf JFK had je een prachtig uitzicht over de stad New York. Je kon erg goed Manhattan met al z’n wolkenkrabbers zien en Brooklyn. Toevallig reisde op beide vluchten een andere Nederlander mee toe vlak naast me zat die naar Devox Atlanta ging, dus met hem had ik redelijk samen gereisd.
Uit het vliegveld had ik de metro gepakt naar het centrum om naar men hotel te gaan. Dat was misschien niet het beste idee ooit, maar was ook wel leuk. Toen nog even naar mijn hotel gelopen en daar ook in een bed gedoken.
En nu type ik dit verhaal om 4 uur ’s nachts want met lichaam denkt dat het al 10 uur is, dat wordt nog wat 🤔.
